Πηγαίνοντας πίσω στα 90s, ήρθε μια στιγμή που οι επιστήμονες πίστεψαν ότι βρέθηκε η λύση. Ήταν η στιγμή που ανακαλύφθηκε μια σπουδαία ορμόνη, η Λεπτίνη.
Η Λεπτίνη είναι μια ορμόνη που ρυθμίζει τον μεταβολισμό, και είναι υπεύθυνη για την αίσθηση της πείνας και του κορεσμού. Ουσιαστικά αποτελεί το φρένο του οργανισμού στην αποθήκευση λίπους.
Οι πρώτες δοκιμές έγιναν σε ζώα. Βρέθηκε ότι τα υπέρβαρα ποντίκια είχαν έλλειψη λεπτίνης, και όταν τους χορηγήθηκε εξωγενής ενέσιμη λεπτίνη αυτά αδυνάτισαν.
Μπίνγκο! Βρέθηκε η μαγική λύση. Βάζουμε εξωγενή λεπτίνη στον ανθρώπινο οργανισμό, του κόβεται η όρεξη, βελτιώνεται ο μεταβολισμός και αδυνατίσαμε.
Θεωρητικά λογικό. Όμως πολύ απλά στον άνθρωπο δεν δούλεψε. Δεν ξεγελάσαμε το σώμα.
Βρέθηκε ότι το πρόβλημα στα υπέρβαρα άτομα δεν ήταν η έλλειψη λεπτίνης, αλλά ο μηχανισμός στον εγκέφαλο που αντιλαμβάνεται την αυξημένη τιμή της.
Για να το δούμε απλά, όταν ένα άτομο τρώει μια ποσότητα φαγητού η λεπτίνη αυξάνεται και δίνει σήμα στον εγκέφαλο ότι χόρτασε. Αν τυχόν ο μηχανισμός αυτός δεν δουλεύει σωστά τότε ο εγκέφαλος αργεί να αντιληφθεί το σήμα του κορεσμού. Και μέχρι να το αντιληφθεί πιθανόν το άτομο να συνεχίζει να τρώει.
Στόχος λοιπόν είναι η βελτίωση αυτού του μηχανισμού (ευαισθησία στη λεπτίνη). Πιθανόν η συστηματική άσκηση να είναι ένας από τους τρόπους που τον βελτιώνουν.
Tip: Έρευνα του 2011 έδειξε ότι 30″ υπερμέγιστο sprint στο ποδήλατο την ημέρα, φαίνεται να βελτιώνει την ευαισθησία στη λεπτίνη.
Όποιος δεν χορταίνει με το φαγητό, ας χορτάσει με το ποδήλατο.
