΄΄ Ο εννιάχρονος Jeremy Schill ζύγιζε μόνο 29,5 κιλά, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να σηκώσει το πίσω μέρος του οικογενειακού τους αυτοκινήτου 1.860 kg από το στήθος του πατέρα του! Το αυτοκίνητο είχε γλιστρήσει από το γρύλλο ενώ ο Rique Schill δούλευε κάτω από αυτό, καταπλακώνοντάς τον κάτω από τον οπίσθιο άξονα. Όταν ο Jeremy συνειδητοποίησε ότι ο πατέρας του ασφυκτιούσε, το παιδί της τρίτης δημοτικού ανύψωσε το αυτοκίνητο αρκετά ώστε να επιτρέψει στον πατέρα του να αναπνεύσει και να επιτρέψει στη μητέρα του να τοποθετήσει έναν άλλον γρύλλο κάτω από τον πίσω προφυλακτήρα ΄΄ (πηγή: Φυσιολογία της Άσκησης και του Αθλητισμού, Jack H. Wilmore, David L. Costill)
Πως μπόρεσε ένα μικρό παιδί να σηκώσει ένα τόσο μεγάλο βάρος; Πως εξηγούνται οι άθλοι υπεράνθρωπης δύναμης; Ποια είναι τελικά η μέγιστη δύναμη των μυών;
Οι μύες, μέσω του νευρικού τους συστήματος, διαθέτουν αμυντικούς μηχανισμούς. Οι μηχανισμοί αυτοί (μυϊκή άτρακτος, τενόντια όργανα Golgi κ.α.) είναι απαραίτητοι για να αποτρέψουν τους μύες να παράγουν περισσότερη δύναμη απ’ όση μπορούν να αντέξουν τα οστά, οι σύνδεσμοι και οι τένοντες. Επιπλέον, ελέγχουν συνεχώς το μήκος των μυών, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος υπέρμετρης επιμήκυνσης των ινών τους, κάτι που θα οδηγούσε σε θλάση.
Σε ορισμένες καταστάσεις που επιβάλλεται πολύ μεγάλη παραγωγή δύναμης, οι αμυντικοί αυτοί μηχανισμοί αναστέλλονται ή παρακάμπτονται. Η θεωρία αυτή είναι μία από τις επικρατούσες στην εξήγηση φαινομένων όπως η ιστορία με το εννιάχρονο αγόρι. Το γεγονός αυτό, δείχνει ότι οι μύες έχουν αρκετά μεγαλύτερη δύναμη από αυτή που βλέπουμε στην καθημερινότητα ή στο γυμναστήριο, το σύστημα «αυτοπροστασίας» τους όμως δεν τους επιτρέπει να τη χρησιμοποιήσουν.
Κατά τη διάρκεια τέτοιων καταστάσεων όμως, όπου οι αμυντικοί μηχανισμοί παρακάμπτονται και η ένταση ξεπερνά τα ανώτατα όρια των οστών και των συνδετικών ιστών (σύνδεσμοι, τένοντες κτλ.), συχνά εμφανίζονται βλάβες ή ζημιές. Γι’ αυτό το λόγο και η αναστολή της λειτουργίας της «αυτοπροστασίας» των μυών δεν είναι συχνή.
