Ο μικροαστός, εννοώντας τον σαν νοοτροπία και όχι σαν οικονομικοκοινωνική τάξη, θεωρεί τα 300 €/χρόνο για συνδρομή στο gym υπερβολικά πολλά.
Θέλει συνδρομή 69€/χρόνο, να μην έχει στο gym συνωστισμό, να ασχολούνται μαζί του επαγγελματίες προπονητές, να υπάρχει κλιματισμός, καθαριότητα και καλός εξοπλισμός. Και αν κάτι λείπει από αυτά φεύγει δυσαρεστημένος και κάνει παράπονα στους φίλους του.
Για να αντιληφθεί κάποιος τα δεδομένα πρέπει να κοιτάξει στην απέναντι όχθη, την πλευρά του γυμναστηρίου :
* Τετραψήφια νούμερα για το ενοίκιο.
* Κάθε διάδρομος κοστίζει 4000+€ και κάθε μηχάνημα 1000-4000 €.
* Η φωταγώγηση, ο κλιματισμός και το ζεστό νερό όλη μέρα χρειάζεται κιλοβατώρες. Ας το δοκιμάσει κάποιος στο σπίτι του και θα καταλάβει.
* Πολλοί μισθοί, φορολογία, απόσβεση κεφαλαίου κ.α.
Το γυμναστήριο είναι μια ακριβή επένδυση με υψηλότατα λειτουργικά έξοδα.
Για να επιβιώσει αυτή η επιχείρηση υπάρχουν 2 δρόμοι :
@ 300+ €/ χρόνο, 1 γυμναστής για 40 άτομα, και ποιοτική – αξιοπρεπή υπηρεσία.
@ 69 €/ χρόνο, μπουλούκι, 1 γυμναστής για 150 άτομα, και αντί για γυμναστήριο βρίσκεσαι σε συναυλία.
Όσο ο μικροαστός επιλέγει τη δεύτερη επιλογή τόσο θα φθίνει η υπηρεσία που του παρέχεται. Και σε μια εποχή που η προπονητική και το fitness εξελίσσονται, αυτός θα παραμένει στη συναυλία του.
