Η ινσουλίνη και το κακό σενάριο

Όταν ένα άτομο αποφασίζει να φάει μια σοκολάτα, το κακό δεν περιορίζεται στις 600 θερμίδες που παίρνει. Η κάθε τροφή προάγει διαφορετικές επιδράσεις ορμονικά και μεταβολικά.

 

Σε προηγούμενο άρθρο αναφέρθηκα στο καλό σενάριο της ινσουλίνης. Δημιουργούμε τέτοιες συνθήκες που μετά από ένα γεύμα η ινσουλίνη να αυξάνεται λίγο, να κάνει τη δουλειά της όσο πιο γρήγορα γίνεται και στη συνέχεια να μειώνεται. Έτσι ο χρόνος που το σώμα θα αποθηκεύει λίπος θα είναι ο λιγότερος δυνατός.

 

Αυτή η κατάσταση ονομάζεται “ευαισθησία στην ινσουλίνη” και δείχνει ότι τα “αντανακλαστικά” των κυττάρων πετάνε.

 

Τι συμβαίνει όμως όταν ένα άτομο καταναλώνει συνεχώς πολλές θερμίδες, κακής ποιότητας φαγητό και κακούς υδατάνθρακες (ζάχαρη, γλυκά, ψωμί, ζυμαρικά κτλ) ;

 

Τότε εμφανίζεται το κακό σενάριο. Το σώμα δέχεται συνεχώς σήματα για να αυξήσει την ινσουλίνη. Μακροχρόνια τα όργανα συνηθίζουν τα υψηλά επίπεδα της ορμόνης αυτής και παύουν να υπακούν τις εντολές της. Έτσι απαιτείται ακόμα μεγαλύτερη ποσότητα ινσουλίνης για να ενεργοποιηθούν τα κύτταρα.

 

Και κατά τη διάρκεια όλης αυτής της διαδικασίας αποθηκεύεται … λίπος.

Αυτή η κατάσταση ονομάζεται “αντίσταση στην ινσουλίνη” . Και μοιάζει σαν να χτυπάς επίμονα την πόρτα στο σπίτι ενός παππού που δεν ακούει.

 

Το κακο σενάριο οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε υψηλά ποσοστά λίπους, σε φλεγμονές του σώματος, στρες κ.α. Επιπλέον συνδέεται με τον διαβήτη, με καρδιολογικά προβλήματα και με το κοιλιακό λίπος.

 

Η ευαισθησία στην ινσουλίνη ίσως αποτελεί τον σημαντικότερο παράγοντα του αδύνατου σώματος.

Η αντίσταση στην ινσουλίνη ίσως αποτελεί τον σημαντικότερο παράγοντα της παχυσαρκίας και των προβλημάτων υγείας στον δυτικό κόσμο.

Σε μεγάλο βαθμό η επιλογή είναι στο χέρι μας (για τον υγιή πληθυσμό). Ο καθένας αποφασίζει για τον εαυτό του.

Add Your Comment